سایتهای ضد انقلاب این مقاله را چند روز پیش از گنجی بر روی سایتهای خود قرار دادند. من هر چند با برخی از مطالب این نوشتار مخالفم و کاملاً تقلب در اتخابات را رد می کنم اما به هر حال این مقاله نکات جالبی دارد و نشان می دهد که خود سرکردگان خارجی فتنه سبز به این نتیجه رسیده اند که با آن ادعاهای دروغین دیگر نمی توانند به حیات خود ادامه بدهند و اینک مقاله

1- طرح مساله: اختلاف نظر میان سبزها امری طبیعی است. مگر سبزها آدم نیستند؟ مگر اختلاف نظر میان انسان‌ها(دگر اندیشی) جزیی از آدمیت آدمیان نیست؟ پس چرا نگران سخن گفتن از اختلافات نظری/عملی هستیم؟ آیا اگر میان چهره‌های شاخص جنبش اختلاف نظر وجود داشته باشد و تحلیل گران پیرامون این اختلافات واقعی سخن بگویند، جنبش اسیب خواهد دید؟ آیا تحلیلی که اگاهانه چشم بر واقعیات ببندد،به رویکردی ایدئولوژیک تبدیل نخواهد شد؟ آیا استراتژی که واقعیات را نادیده بگیرد،استراتژی کارایی خواهدبود؟ محل نزاع کجاست؟ آیا اختلاف نظر و تفاوت عمل بین سبزها وجود ندارد؟ یا اختلاف نظر و عمل وجود دارد و نباید درباره ی ان حرف زد؟ مثلا به این دلیل که رژیم و نیروهایش از ان سوء استفاده می‌کنند؟یا باعث اختلاف بیشتر میان سبزها می‌شود؟

اگر اختلافی وجود ندارد، نباید تحلیل را بر اختلافاتی که وجود ندارد متکی ساخت. اما اگر اختلاف وجود داشت، تحلیل گر سیاسی چه وظیفه ای دارد؟
روشنفکر قلمرو عمومی‌چه باید کند؟ رهبری جنبش چه اقدامی‌باید صورت دهد؟ روشن است که این سه گروه در یک جایگاه قرار ندارند و طبعا وظایف واحدی هم ندارند. سخنان بیان
شده در «سبز بودن چه معنایی دارد» و دیگر مقالات، از موضع «تحلیل‌گر سیاسی» و «روشنفکر قلمرو عمومی» ایراد گردیده‌اند، نه از موضع «رهبری سیاسی».  نویسنده هیچگاه رهبر سیاسی نبوده تا از ان موضع بخواهد یا بتواند سخن بگوید.  رهبری سیاسی سبز‌ها با موسوی/کروبی است و رهبری سیاسی اصلاح طلبان با سید محمد خاتمی‌است.  اگر سخن گفتن از موضوعی برای رهبری سیاسی به مصلحت نباشد، سخن گفتن از همان موضوع از سوی روشنفکر قلمرو عمومی‌و تحلیل گر سیاسی ممنوع نمی‌شود. تحلیلگر به دنبال تحلیلی مطابق با واقع و تقرب به حقیقت است.  شاید تحلیل او نادرست باشد،اما کار او رهبری
سیاسی و از موضع رهبری سخن گفتن نیست. رهبری سیاسی مصالح/مقتضیاتی دارد که لزوما باحقیقت طلبی یکسان و سازگار نیست.

با توجه به این تمایز مهم، از موضع یک «تحلیل‌گر سیاسی» و «روشنفکر قلمرو عمومی» به بررسی این پرسش می‌پردازیم:انتخابات ریاست جمهوری 22
خرداد 88 چه جایگاهی در جنبش سبز دارد؟ به تعبیر دیگر، سبز بودن چه ارتباطی با
نتیجه ی انتخابات ریاست جمهوری دارد؟ آیا سبز بودن محصول تصور/تصدیق خاصی از نتیجه ی انتخابات 22 خرداد 88 است؟

2- پیروزی موسوی در انتخابات ریاست جمهوری: مدعای «سبز بودن چه معنایی دارد؟» این بود که جنبش سبز و سبز بودن را نمی‌توان به مدعای
«پیروزی موسوی در انتخابات» فروکاست یا هویت سبز را بر این اساس برساخت. ان نوشتار مدعای «تقلب در انتخابات» را مدعایی قابل دفاع و متکی بر شواهد و قرائن به شمار می‌اورد، اما مدعای «پیروزی موسوی در انتخابات» ریاست جمهوری 22خرداد 88 را مدعایی بلادلیل دانسته و می‌داند که سبزها هچ نیازی به ان ندارند. در طیف سبزها، سه مدعای متفاوت درباره ی نتیجه ی انتخابات ریاست جمهوری 22 خرداد 88 بیان کرده اند:

الف- عدم تقلب در انتخابات ریاست جمهوری.

ب- تقلب در انتخابات ریاست جمهوری. انتخابات به احتمال زیاد به دور دوم می‌رفت. این رایی است که «سبز بودن چه معنایی دارد» از ان دفاع
می‌کرد و می‌کند.

ج- پیروزی موسوی در انتخابات ریاست جمهوری.

مدعای «سبز بودن چه معنایی دارد» این بود که هیچ یک از این سه مدعا هویت سبزها را نمی‌سازد. می‌توان سبز بود و به هر یک از این سه مدعا باور داشت. اما دوستان دیگری وجود دارند که به گونه ی دیگری می‌اندیشند.  به نظر
انان: «جنبش سبز، درپاسخ به یک تقلب بزرگ. . . پدید امد. . .این که میرحسین موسوی در 22 خرداد بسیار بیش از احمدی نژاد رای داشته و حکومت ارای وی را به حساب احمدی نژاد گذاشته مهمترین بخش از ادعانامه ی جنبش سبز دربرابر
حکومتی است که 16 ماه است پاسخ این ادعا را با کشتار و خونریزی و زندان و شکنجه و  دروغ داده است. . . موسوی در ساعات پآیانی رای گیری خود را برنده ی قطعی انتخابات اعلام کرد»

این مدعا،اولا: جنبش سبز را محصول تقلب در انتخابات به شمار می‌اورد(تحویل جنبش به یک واقعه ی خاص).  ثانیا:موسوی را برنده ی انتخابات معرفی می‌کند. ثالثا:نقشی محوری برای این پیروزی در جنبش سبز قائل است به طوری ان را «مهم‌ترین بخش ادعانامه‌ی جنبش سبز» معرفی می‌کند...

1-3- مصطفی تاج زاده- معاون سیاسی وزارت کشور دوران خاتمی‌و از اعضای برجسته ی جبهه ی مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی- در فیلمی‌که بازجوها از گفت و گوهای وی با صفایی فراهانی و رمضان زاده تهیه کرده
اند،خطاب به آن دو گفته است: «برای بنده که تجربه انتخابات رو دارم، می‌دونم که
تقلب نشده.  ممکنه یکی دو میلیون عقب جلو بشه ولی ما نتیجه ی انتخابات رو باختیم.حالا به جای 25 میلیون و 14میلیون، شده باشه 24 میلیون و 15 میلیون مثلا.  ما
انتخابات رو باختیم»...

... متن تاج زاده درباره ی "کودتای مخملی" را به دقت بخوانید.در بخشی از آن آمده است:«صرف نظر از این‌که در این انتخابات میزان تخلف و تقلب چقدر بود، به باور من ارایش حزب پادگانی در انتخابات سال 88 برای تخلف و تقلب گسترده بود.»

2-3- عبدالله رمضان زاده، سخنگوی دولت خاتمی‌و قائم مقام جبهه ی مشارکت،نیز تقلب در انتخابات را انکار کرده است.  وی گفته است: «قبل از انتخابات هم گفتم هر وقت مشارکت مردم به حداکثر برسد تقلب در انتخابات غیرممکن است  و مشارکت در این دوره نیز بسیار بالا بود.»

3-3- سخنان بهزاد نبوی در کیفر خواست هم قابل توجه است.همه می‌دانند که نبوی فردی بسیار شجاع است.  به مرخصی هم امد و تاکنون مدعای بیان شده ی از سوی خود را تکذیب نکرده است. در کیفرخواست به نقل از او آمده است:« ما هیچ سندی دال بر وجود تقلب نداشته ایم وب اید به رای شورای نگهبان التزام داشته باشیم. .
.[اما] من[با اعلام این موضوع] به اقای موسوی خیانت نمی‌کنم.

4-3- تا حدی که من اطلاع دارم و تعقیب کرده ام،خاتمی‌تاکنون از تقلب در انتخابات سخن نگفته است...خاتمی‌در این دوران به «جنایات» و «فجایع» اعتراض کرد،زندانیان سیاسی را بی گناه دانست و خواهان ازادی سریع آن‌ها شد، اما از تقلب سخن نگفت. چرا؟ اگر پیروزی موسوی «مهمترین بخش از ادعانامه ی جنبش سبز» است، خاتمی‌که حتی حاضر به تایید وقوع تقلب در انتخابات نیست، چه نسبتی با سبزها دارد؟

4- در روزهای اول پس از برگزاری انتخابات نمایندگان کاندیداها با [آقای] خامنه ای دیدار کردند.  در این دیدار انان مستندات خود را
درباره ی انتخابات به اطلاع رهبری رساندند.  منتجب نیا، نجفی،خباز، خانم کروبی و
الویری به نمایندگی از سوی کروبی و دکتر محمد رضا بهشتی از سوی میر حسین موسوی در جلسه شرکت داشتند.  مرتضی الویری بعدها گزارشی از این جلسه ارائه کرد... نماینده ی موسوی هیچ دلیلی مبنی بر وقوع تقلب در انتخابات ارائه نمی‌کند، چه رسد به پیروزی موسوی. فقط به مسایل مطرح شده از سوی احمدی نژاد در مناظره‌های تلویزیونی اعتراض می‌کند.

... نماینده ی احمدی نژاد گزارش بیشتری از سخنان بهشتی ارائه کرده است... سخنان بهشتی دلیل بر وقوع تقلب در انتخابات نیست، چه رسد به دلیل پیروزی موسوی بر احمدی نژاد.  

... اما در باب دلایل ارائه شده ی از سوی الویری چه می‌توان گفت؟ دلیل اول و دوم الویری ربطی به تقلب در انتخابات ندارد. موضوع مهم، دلیل سوم است که شواهد و مستندات آن در این گزارش نیامده است. ...

5- گروه تحلیل نظر سنجی‌های سبزها: آقایان عباس عبدی، محسن گودرزی، حسین قاضیان و محمد فاضلی مسئول تحلیل نظر سنجی‌ها از سوی سبزها بودند. نتیجه ی کار آن‌ها همان است که از سوی حسین قاضیان در سخنرانی ونکور بیان شد و در «سبز بودن چه معنایی دارد» درج گردیده است.  تحلیل نظر سنجی‌های آن‌ها هیچ دلیلی دال بر پیروزی میر حسین موسوی ندارد.  این گروه وقوع تقلب در انتخابات را
تایید می‌کند،نه پیروزی موسوی در انتخابات را.  بر مبنای تحلیل آن‌ها از نظرسنجی‌ها، در سراسر کشور، محمود احمدی نژاد با اندکی رای از موسوی پیش بود، اما در تهران موسوی از احمدی نژاد جلو افتاد. نتایج تحلیل‌های این گروه از دو جهت اهمیت دارد.  اولا: اینها متخصص نظر سنجی هستند.  نتایج به دست امده از نظر سنجی‌های آن‌ها در انتخابات ریاست جمهوری سال‌های 76 و 80 بهترین تایید عملکرد انان است.ثانیا: این کار را رسما برای ستاد اقای موسوی و اقای کروبی انجام
می‌دادند.

عباس عبدی در انتخابات ریاست جمهوری مشاور ارشد مهدی کروبی بود و در تعیین برنامه‌ها و طرح‌های وی نقش موثری داشت. وی بعدها دو نوع تقلب را از یکدیگر متمایز ساخت: تقلب ناموثر، تقلب تاثیرگذار.  عبدی ضمن پذیرش وقوع تقلب در انتخابات، به گونه ای حرف می‌زند که گویی تقلب صورت گرفته ی در انتخابات ریاست جمهوری تاثیرگذار نبوده است...

... حسین قاضیان قبل از میزگرد ونکور، در مصاحبه ی 21/2/1389 به طور مبسوط در این زمینه سخن گفت که نتایج تحلیل نظر سنجی‌ها چه بود و رژیم در این خصوص چه کرد؟ شاید بتوان مدعی شد که نظر ابراز شده از سوی قاضیان، نظر عبدی هم باشد...

... میر حسین موسوی در نامه ی 30/3/88 به شورا نگهبان،دلایل خود را درباره ی تقلب در انتخابات بیان می‌کند. موسوی در این نامه از
«تخلفات»، «خلاف کاری‌ها» و «وارونه نشان دادن نتیجه ی» انتخابات سخن گفته است، اما نه از پیروزی خود.  موسوی در پآیان گفته است که این تخلفات «موجبات ابطال انتخابات در سراسر کشور می‌باشد.» موضع موسوی ابطال انتخابات بود، نه سخن گفتن از پیروزی خود...

... اری موسوی در روز انتخابات خود را برنده ی انتخابات اعلام کرد.  شاید شور و شوقی که در مردم تهران می‌دید،چنان واکنشی را برانگیخت.شاید این سخن به قصد تاثیر گذاری بر مردمی‌که در حال رای دادن بودند، بیان شد.
شاید گرفتار «فریب عده‌ی کثیر» خودشان شد.  اما دیگر هیچ گاه از پیروزی در انتخابات حرف نزد.از ان مهمتر، هیچ گاه آن را «مهم‌ترین بخش ادعانامه‌ی جنبش سبز» قلمداد نکرد.

... مدعای مهدی کروبی هم تقلب در انتخابات بود، نه پیروزی میر حسین موسوی در انتخابات. [حکومت] برای تحقیر همه‌ی روشنفکران و زندانیان سیاسی حامی کروبی و نشان دادن این که آن‌ها هیچ پایگاهی در میان مردم ندارند، آرای کروبی را کمتر از آرای باطله اعلام کرد. آنان که موسوی را برنده ی انتخابات اعلام
می‌کنند- یعنی مدعی هستند که موسوی حداقل 20 میلیون رای کسب کرده است- خوب است
میزان آرای کروبی را هم معین سازند.  هر چه میزان ارای کروبی را بالا بریم،از میزان
ارای مورد نیاز موسوی برای پیروزی (حداقل بیست میلیون رای) کاسته خواهد شد.  آیا کروبی چیزی بین پنج تا ده میلیون رای نیاورده بود؟ نمی‌دانم. اما می‌دانم که باید
نسبتی بین آرای موسوی/کروبی/احمدی نژاد برقرار باشد که مجال پیروزی در انتخابات را به موسوی نمی‌داد.  به احتمال زیاد، مجموع آرای موسوی/کروبی بیش از ارای احمدی نژاد بوده است،اما این مدعا کجا و مدعای اخذ حداقل 20 میلیون رای توسط موسوی کجا؟ از اثبات تقلب در انتخابات، نمی‌توان بیست میلیون رای برای موسوی را استنتاج
کرد...

مقدمه ی اول: موسوی، کروبی، رضایی و احمدی نژاد کاندیداهای ریاست جمهوری بودند. چهل میلیون تن در انتخابات شرکت کرده و به اینها رای دادند.

مقدمه ی دوم: در انتخابات تقلب وسیعی صورت گرفت(فرض را
بر این می‌گذاریم که این مقدمه اثبات شده است).

نتیجه: موسوی بیست میلیون رای اورد و رئیس جمهور منتخب
مردم است.

این نتیجه گیری، عقیم است.

... مجمع روحانیون مبارز در اولین واکنش به نتیجه ی انتخابات، طی بیانیه ای اعلام کرد که شاهد: «اعمال نوعی مهندسی آرا گسترده در این دوره [بوده]است»، به همین دلیل خواستار ابطال و تجدید آن شد.  پس از انتشار سخنان سردار مشفق، مجمع روحانیون مبارز طی بیانیه ی مورخ 25/6/89، با استناد به سخنان وی،از «مهندسی انتخابات» سخن گفت، اما سخنی از «تقلب در انتخابات» نیست. «تقلب در
انتخابات» می‌تواند بخشی از «مهندسی انتخابات» باشد و می‌تواند نباشد...

....  مجمع مدرسین و محققین حوزه ی علمیه ی قم ... در اولین بیانیه ی خود نوشت: «نگران تخلفات بهت‌آور  و مهندسی گسترده آرا در این دوره هستیم. . . راهکار منطقی و قانونی برای بررسی تخلفات ایجاد شود و با تشکیل هیات حقیقت یاب قاطع و بی طرف و با حضور نمایندگان کاندیداها، نتیجه یافته‌های خود را به ملت و رهبری اطلاع دهند.»

منبع: سایت خودنویس

اعلام کرده بودند که مراسم ساعت چهار ونیم شروع می­شود. چون چشمم ترسیده بود و می ترسیدم جا نباشد
زود رفتم. ساعت 05/3 دم در فیضیه بودم؛ از سمت میدان آستانه.

دور و بر ورودی فیضیه چند نفری بودند اما خیلی­ها کارت نداشتند. رفتم داخل صف ایستادم حدود 6 نفر
جلویم ایستاده بودند. هنوز در را باز نکرده بودند. می­گفتند هنوز محل ملاقات آماده
نیست.

تحمل نگاه­های حسرت­آمیز افرادی را که کارت نداشتند بر دوشم سنگینی می­کرد. خدا خدا می­کردم زودتر از این
وضعیت نجات پیدا کنم.

طلبه­ ها نمی توانستند بیکار بمانند. باب یک بحث باز شد که آیا در این صف ایستادن ثواب دارد. یکی گفت: همانطور که نماز رکن دین است و
انتظار برای نماز ثواب دارد انتظار برای دیدن ولی فقیه هم ثواب دارد چون ولایت
اعظم ارکان است. دیگری می گفت از باب تکریم سادات هم ثواب دارد. سومی هم گفت: این
یکی از مصادیق تعظیم شعائر الله است. کلی ثواب کردیم.

نزدیکی­های ساعت 4 بود اما هنوز در را باز نکرده بودند. آقای جعفرالهادی را دیدم که عصا زنان دارند
می­آیند و می­خواهند بروند در انتهای صف بایستند. یکی از پاسدارها که اتفاقاً آقای
جعفرالهادی را هم نمی­شناخت به سرهنگی که مسوولشان بود اگر اشکالی ندارد این
پیرمرد را به داخل بفرستیم تا در صف نایستد. او هم موافقت کرد و آقای جعفرالهادی
وارد شدند.فهمیدم خیلی از حرف­هایی
که درباره محافظان می­زنند درست نیست.

بالاخره در باز شد. وقتی وارد زیرزمین فیضیه شدم ساعت 15/4 را نشان می­داد. بچه­های صدا و سیما هنوز
مشغول تنظیم دوربینها و نورافکن­ها بودند. یکی هم داشت بلندگوها را امتحان می­کرد.

ساعت 30/4 بود ولی
گویا قرار نبود در آن ساعت که زمان شروع جلسه اعلام شده بود اتفاقی بیفتد. یکی از
اساتید برخاست و از قفسه قران و مفاتیح آورد و بین حاضران توزیع کرد. گفت بیکار
نباشید. بعدش هم رفت و کلی مهر آورد و بین همه پخش کرد.

ساعت 05/5 از پشت پرده صدای قاشق وچنگال ها می­آمد. داشتند سفره را آماده می­کردند.

نزدیک نماز بود و قرار بود نماز به جماعت خوانده شود. بین قسمت جلوی جایگاه و قسمتی که نشسته بودیم
به انداز? حدوداً سی سانت فاصله بود که با دو ردیف لوله های داربست ایجاد شده بود.
برخی در امکان اتصال تردید کردند و از مسوول حفاظت خواستند اجازه دهند یک ردیف از
این لوله­ها برداشته شود. قبول نکرد. گفت در انتهای صف فضا باز است و از همان جا
امکان اتصال هست. خلاصه نمازرا خواندیم. اگر باطل بود بر گردن حفاظت.

نماز که تمام شد جمعیت فشرده نشست و چند طلبه شروع کردند به خواندن اشعار. یکی هم دشتی خواند. طلبه­ای
با ذوق با صدای خوب شروع کرد به خواند طلع البدر علینا... همه با او این اشعار را
تکرار کردند.

حدوداً سی نفر از خانم­ها هم برای مراسم آمده بودند که سه نفر از آنان از لابلای جمعیت مردان گذر
کردند و خود را به قسمت جلوی جایگاه رساندند. آنان را روی صندلی نشاندند. چند
دقیقه بعد یک نفر آمد و آنان را بلند کرد و به جای آنان سه نفر از آقایان را
نشاند. آن سه نفر خانم هم همانجا در گوشه­ای نشستند.

تعدای از اعضای جامعه مدرسین در جلسه حاضر بودند. نمایندگان قم آقایان لاریجانی، آشتیانی و بنایی
هم حضور داشتند. حضور سرلشکر فیروز آبادی رئیس ستاد کل نیروهای مسلح در جلسه استید
و فضلا و نخبگان حوزه برایم جالب بود.

یک ربع به هفت آقا آمدند. همه برخاستند و ابراز احساسات. اشک بر گونه­ها جاری شد.

پس از تلاوت قران، آقای محدثی به عنوان مجری پشت تریبون رفت و از آقا برای اجرا اجازه خواست. آقا هم
با تبسمی اجازه دادند. آقای محدثی هم با همان نثر زیبایش اجرا را شروع کرد:"
به نام خدایی که تا در محضرش میرزا کوچک نباشیم، آقا بزرگ نمی
شویم."

آقای محدثی اعلام کرد که قرار است 12 نفر از اساتید سخن بگویند. انگار تا آقا صحبت کنند هنوز کلی
راه است. بعد هم گفت برای اینکه شائبه­ای پیش نیاید افراد بر طبق حروف الفبا به
جایگاه می­آیند. نفر اول آقای خسروپناه.

آقای شب زنده دار پشت
تریبون قرار گرفت تا از اخلاق و معنویت در حوزه سخن بگوید. پدرشان هم در جلسه
بودند. در آغاز صحبت هم از رهبر کسب اجازه کرد و هم از پدرش.

همین که آقای صادقی بعد از اینکه 6-7 دقیقه صحبت کرد، گفت برای ترویج اطلاع رسانی در حوزه 14 پیشنهاد
دارد، همهمه از گوشه کنار مجلس شنیده شد.

آقای زیبایی نژاد از آفات آموزش مجازی گفت و آقای صادقی آن را پیشنهاد داد. حال کدام خوب است و حوزه
باید چه کند خدا می­داند.

یک ساعت از شروع جلسه گذشته بود وفقط 5 نفر صحبت کرده بودند. با این که قرار بود هرکدام 7 دقیقه
سخن بگویند.

مجری از آقا خواست تا اجازه بدهند که دیگر بقیه افراد صحبت نکنند. حضار هم با صلوات این خواسته را
تأیید کردند. آقا با لبخندی گفتند با عرض معذرت از جمع من موافق نیستم و تازه وقت
هم زیاد است و تا صبح خیلی وقته.

صدای احسنت احسنت جمعیت بلند شد وقتی آقای فیاضی گفت: من به امام زمان تبریک می­گویم بخاطر وجود
چنین نائبی.

ساعت نه بود و دو ساعت از آغاز برنامه گذشته بود اما هنوز سه نفر صحبت نکرده بودند. باز مجری از آقا
خواست تا ایشان صحبت کنند که آقا قبول نکردند.

ساعت  9/20 آخرین
نفر پشت تریبون رفت.

صحبت­ها بالاخره تمام شد؛ ساعت:40/9. واقعاً آقا چه حوصله­ای دارند.

مجری از آقا خواست ایشان سخن بگویند که یکی از طلبه­ها از بین جمعیت برخاست و او بعد از کسب اجازه از آقا، از مشکلات
معیشتی طلاب گفت و از اینکه خیلی طلبه­های سطح بخاطر مشکلات مالی بر سر درس حاضر
نمی شوند و اینکه بسیاری از طلبه­های مستعد بخاطر همین مشکلات ناگزیر شدند از قم
بروند.

آقا صحبت­های خود را آغاز کردند. و این شب را یکی از بهترین شب­های عمر خود دانستند؛ شب حضور در جمع
اساتید و فضلا و نخبگان حوزه.

آقا گفتند وقتی آقای خسرو پناه صحبت کردند زیر نوشته ایشان نوشتم «آفرین» بعد که آقای زیبایی نژاد
صحبت کردند زیر نوشته ایشان هم نوشتم«آفرین». بعد دیدم
باید برای همه صحبت ها آفرین بنویسم یک آفرین نوشتم و بعد برای همه فلش زدم. همه
خندیدند.

حوزه علمیه یعنی این که کام حوزه را با علم برداشتند یعنی حوزه علم محور است و این لوازمی دارد.
این بخشی از صحبتهای آقا بود.

حرف آخر آقا دشمن
شناسی بود.

صحبت­ها 05/11 تمام شد.

آقا هم سر سفره آمدند و نشستند. طلبه­ها می خواستند نزدیکشان بروند که محافظان اجازه نمی­دادند.

دیر وقت بود و باید به شهرک مهدیه می­رفتم. وقتی از پله­های زیرزمین فیضیه بالا می­آمدم هنوز آقا
بودند و طلبه­ ها چشمانشان متوجه آفتاب فیضیه در آن آخرشبی بود.