این روزها سخن از مبارزه با انحرافات در عزاداری فراوان به گوش می رسد که تمامی این ها از سر دلسوزی است و دغدغه دین داشتن . اصولا وجود این انحرافات باعث شده است که عزاداران فراموش کنند که چرا عزا دارند و چرا جامه سیاه بر تن. این انحرافات گاهی در محتوای روضه ها و اشعاری است که در مجالس می شنویم. این انحرافات متنوع است گاهی مطالب گفته شده دروغ است یعنی در تاریخ کربلا چنین حادثه ای رخ نداده است والبته ذکر آن بار اعتقادی منفی ندارد هر چند از این جهت که دروغی گفته می شود ناسزا است ولی گاه این مطالب بار اعتقادی منفی دارد که با آموزه های اعتقادی بنیادین تنافی دارد و همین ها اثر سوء مخربی دارد. گاه اشعار خوانده شده ترویج نوعی اباحه گری با استناد به حب اهل بیت است و گاه محتوای این اشعار غلو است و فرا تربردن امامان از حدود بنده بودن و اعطای جایگاه الوهی به آنان. گاهی نیز این انحراف در شکل عزاداری است که نمونه بارز آن که این روزها نیز مرتب درباره آن می شنویم مساله علم برداشتن است همان آهن های سنگین که برخی آن را همانند صلیب می دانند و رسمی واراداتی از دنیای مسیحیت به عزاداری های شیعیان. این هم نوعی انحراف است که برخی هیئت های عزاداری به آن مبتلا هستند و گاه دیده شده است که در برخی هیئت ها برداشتن علم نه جنبه معنوی بلکه عرصه برای نشان دادن زور و بازو است و این که ما هم بله! البته هستند افرادی که به احترام آقا اباالفضل این کار را انجام می دهند و واقعا هم در انجام این کار قصد قربت دارند ولی خوب است همین افرا نیز به این نکته توجه داشته باشند که عزاداری آقا ابی عبدالله هم آدابی دارد و مهم ترینش این است که بتواند هدف نهضت حسینی را زنده نگاه دارد و برداشتن چنین آهن هایی توانایی انجام این کار را ندارد و بیش از این که سود داشته باشد اسباب تمسخر دشمنان تشیع و وهن شیعه و مراسم عزاداری است چه این که قمه زنی نیز همین گونه است.

مسوولان نیز باید توجه داشته باشند که برچیدن مراسم علم برداشتن نمی تواند و نباید قهری باشد بلکه با فرهنگ سازی و روشن کردن افکار عاشقان ابی عبدالله و بیان وهنی  که بر این کار مترتب است به این کار دست زنند.