عزیزی به من گفت که چرا اندراندر حقوق زنان حقوق زنان نوشتم وبه این موضوع نگاه دارم.برایم سوال وی کمی عجیب نمود. به نظرم خیلی به اطراف خود وبه فضاهای فکری گرداگرد خودش توجهی ندارد .امروزه همه جا سخن از حق و حقوق زن است .در سرتاسر جهان جنبش های فمینیستی در جنب وجوشند و هر روز حرفی نو در می اندازند .با این همه سر وصدا آیا می سزد که ما هیچ نگوییم و به کناری بایستیم نه تایید کنیم و نه رد . آنان که در غرب و شرق درباره حقوق زن می گویند براساس مبانی فکری خود نظری را ابراز می کنند .آیا ما هم همان مبانی فکری را داریم. آیا فرهنگ و تمدن اسلامی آن اصول را برمی تابد یا آن را به کناری می نهد . بی تردید می توانیم بگوییم که فرهنگ ما نباید و نمی تواند به هر سخن وارداتی مجوز ورود بدهد . فرهنگ ما برای خود شاخصه ها و معیارهایی دارد که هر خرده فرهنگی را با آن می سنجد و آن گاه نظرش را ابراز می کند. شاید به برخی اندیشه ها مهر مرجوعی بزند. نگاه نکنیم که امروزه در هر گوشه وکناری می توان هر فکری را یافت. بسیاری از این اندیشه ها قاچاقی هستند. من با سانسور موافق نیستم ونباید چنین تصور ناروایی هم رخ دهد که من با این آفت سر وسری دارم. حرفم این است که اگر ملتی برای خود هویت مستقلی دارد و اگر چنین ادعایی دارد باید به لوازم حرف خود هم وفادار بماند.هر اندیشه و فکری برازنده قامت ما نیست و به اندامش راست نمی آید . اندیشه های در باب حقوق زن نیز چنین است. ما نمی توانیم هر حرفی را به اسم این که از حقوق زن دفاع می کند به دستگاه فکری و تمدنی خود راه دهیم و برای آن جایی در نظر بگیریم. تمام حرفم این است که باید در تایید و یا رد افکار ضابطه مند عمل نماییم و در دام ظاهر گفته ها نیفتیم
نوشته شده توسط
محمدرضا فلاح
86/11/9:: 12:0 صبح
|
() نظر
