شاید بتوان به جرات گفت که در جامعه ما آن چه به یک ارزن هم نمی ارزد آبروی افراد است. آبرو مهم ترین سرمایه افراد شرافتمند است که حاضرند همه دارایی خود را به پای آبرو بریزند تا آبرویشان نریزد. آبرو یعنی همه دارایی شخص و کسی که به حریم آبروی افراد تجاوز نماید و بخواهد این حریم رابشکند و به آن خللی وارد سازد بزرگ ترین جرم را انجام داده است. حرمت فرد را شکسته است اعتماد دیگران را نسبت به او حتی برای مدتی کوتاه سلب کرده است و کاری کرده است که دیگران به خواری به او بنگرند و هر گاه او را می بینند آن مطالبی که درباره او شنیده اند به یاد می آورند و تصویری تار از او در ذهن تداعی می شود. بی دلیل نیست که این همه در ادیان الاهی بر آبروی افراد و حفظ آن تاکید و به آن سفارش شده است. بارها شنیده ایم که گفته اند تا از امری مطمئن نشدید آن را بر زبان نیاورید و تازه بر فرض هم که یقین پیدا کردید حق ندارید آن را در هر جایی مطرح کنید .این سخن نکته و جای خود را دارد. از سخنان اهل بیت است که می گویند تا آن جا که می توانید آن را توجیه کنید بنا بر این حتی بر فرض هم که یقین داشتید عملی در ظاهر مجرمانه رخ داده است بکوشید آن را بر محملی شرعی حمل کنید و به تعبیر حقوقی بکوشید از آن عمل عنصر عامدیت در ارتکاب جرم را بزدایید یعنی بکوشید آبروی شخص حتی نزد خودتان هم نرود و از او تصویری خاکستری در ذهنتان نسازید اما در جامعه ما آن چه بی مقدار ترین متاع است همین آبروی اشخاص است. به صرف پخش یک خبر یا عکس یا فیلم این آبروی افراد است که به باد می رود یک روز یک بازیگر تلوزیون روزی دیگر یک مداح و یک روز هم یک سردار نیروی انتظامی و هر روز هم اشخاص عادی و معمولی که آبرویشان می رود و فیلم هایی از آنان در جامعه و با ثمنی بخس عرضه می شود. این جامعه با جامعه آرمانی و جامعه منتظر امام زمان فاصله ای طولانی دارد. ای کاش کمی حال و هوای جامعه ما حال و هوای جامعه منتظران امام عصر را پیدا کند. ای کاش این گونه آبروی افراد در جامعه نمی رفتت و ای کاش کمی می اندیشیدیم که امروز اگر به راحتی آبروی افراد را می بریم فردا شاید دیگران به همین راحتی آبروی ما ببرند.
نوشته شده توسط
محمدرضا فلاح
87/2/2:: 1:40 صبح
|
() نظر
