سوار ماشین بودم ودر ترافیک تهران خودخوری میکردم . سری به رادیو زدم. رادیو پیام کاریکلیماتورهای شاپور را می خواند.یکی از انها برایم خیلی جالب بود : پوست موزی قطاری را واژگون کرد. شنیدن این جمله مرا به یاد شعری از نزارقبانی شاعر بزرگ سوری انداخت. در یکی از شعرهایش گفته است :
وان امریکا مع شانها لن تمنع الطیور من ان تطیر( امریکا با همه جایگاهش نمی تواند پرندگان را از پرواز باز دارد)
قد تقتل الکبیر بارودة صغیره فی ید طفل صغیر(گاه کودکی با یک گلوله کوچک بزرگی را از پا در می آورد )
و بعد یاد نمرود افتادم که پشه ای آن مدعی خدایی را به زانو درآورد. دیگر نمی توانستم جلوی قطار ذهنم را بگیرم.اگر بخواهی آدمی را خیلی زود ناکارش کنی به جای حساسش ضربه می زنی مثلا گیجگاهش وبعد او را تا قبرستان بدرقه میکنی آیا نظام ها هم همین گونه اند. از چه راهی می توانیم استفاده کنیم تا آمریکا را خیلی زود به گورستان بفرستیم یک راه این است که به کشورش حمله کنیم فعلا برایمان مقدور نیست .اما راه های دیگری هم هست ما باید پایه های فکری آمریکا را ویران کنیم .آن گاه است که می توانیم پرچم لا اله الا اله را بر بالای کاخ سفید هم نصب کنیم .اما آن پایه های فکری چیست؟
نوشته شده توسط
محمدرضا فلاح
86/9/26:: 11:53 صبح
|
() نظر
