در مباحث کلام شیعی ما با دو مفهوم روبرو هستیم :وعده و وعید. متکلمان شیعه براین نظرند که اگر خدا وعده ای داد حتما به آن وعده عمل می کند یعنی اگر گفت که خوبان را به بهشت می برم حتما چنین می کند ولی اگر وعید داد یعنی اگر گفت که بدان را به جهنم می برم وچنین نکرد کار زشتی از او سر نزده است .در میان خودمان هم چنین است اگر پدری بچه اش را به تنبیه تهدید کرد واو را تنبیه نکرد نمی گوییم که آن پدر کار زشتی را مرتکب شده است این را گفتم تا بگویم نمی توانیم با اتکا به این که خدا مهربان است واز خدا به دور است که فقط تعداد کمی را به بهشت ببرد وبقیه را به جهنم نتیجه بگیریم که می شود از راه های دیگر هم به بهشت رسید وبرای به بهشت رسیدن لازم نیست که حتما مسلمان شیعه باشیم میتوانیم سنی یا مسیحی یا یهودی یا بودایی ویا هرچیز دیگری باشیم و به بهشت برسیم .من هم قبول دارم که در دیگر ادیان ومذاهب هم آموزه های خوبی هم پیدا می شود وقبول دارم که دیگران هم بهره ای از حقیقت دارند ولی این دلیل نمی شود که راه آنان به خدا و بهشت منتهی شود .اگر با یک ماشینی که بخشی از اجزای آن سالم است حرکت کنی آن ماشیت تو را تا حدی پیش می برد ولی تو را به مقصد نمی رساند.اگر بخواهی به مقصد برسی باید ماشینت از هر جهت سالم باشد.
نوشته شده توسط
محمدرضا فلاح
86/9/27:: 6:52 عصر
|
() نظر
