در روزگار ما گفتن این حرف که در عالم بد مطلق نداریم راحت است. نمی توان خط کشی گذاشت و به ارزیابی اشیاء پرداخت و آن را بد مطلق شمرد. هر چیزی را که در نظر بگیرید از این قاعده مستثنی نیست. حتی شیطان هم بد مطلق نیست و می توان برای آن خوبی فرض کرد. چه برسد به موضوعی مانند جزئی نگری که می توان آن را به گونه ای هم فرض کرد که خوب باشد. گاه ما امری جزئی را می بینیم و ازآن فراتر نمی رویم و به همان بسنده می کنیم . این جزئی نگری خوب نیست و چه بسا صاحب این نگاه را به کوتاه فکری متهم بنماییم ولی گاه این جزئی نگری خوب است آن جا که بتوانیم پلی بزنیم و از این جزئی نگری به جایی دیگر برویم و قدم در سرزمینی جدید بگذاریم. مگر کسی می تواند ادعا نماید که تمام جزئیات انسان را دیده است و آن گاه مفهوم کلی انسان را به دست آورده است. تمام مفاهیم کلی این چنین است. فرد از دیدن برخی جزئیات یک مفهوم کلی را به دست می آورد و همان را مبنای اندیشه خود قرار می دهد و آ ن را موضوع صدها حکم قرار می دهد. و گاه یک کار جزئی بیانگر یک دیدگاه و یک عقیده است که آن دیدگاه و نظر در شکل این کار ظهور یافته است. مثلا وقتی یک نفر را می بینیم که در روز عید قربان یک گوسفند قربانی می کند این چنین برداشت می کنیم که در این شخص یک روحیه انفاق و کمک به دیگران وجود دارد وفردی است که تنها به فکر خود نیست و دیگران را هم در نظر دارد و هم چنین وقتی می بینیم که فردی در روز عاشورا به شرکت در مراسم عزاداری سالار شهیدان بی اعتنا است می شود برداشت کرد که وی تعلق خاطری به دین ندارد. نگاه به جزئیات و ذکر آن اگر به همان امر جزئی محدود شود چندان عالمانه نیست ولی اگر این نگاه به جزئی باعث شود که فرد به مطلبی جدید برسد و این نگاه به همان جزئی محدود نگردد نه تنها بد نیست بلکه وسعت فکری فرد را می رساند و نمی توان فرد را به خاطر توجه به این جزئی سرزنش کرد.